Örnek yaratmış bir KOBİ örneği:
Tibet Makina (sahibi Tibet Arbak), savunma ve enerji sektörü için dişli üretiyormuş.
Örnek olduğu birinci alan şu:
2006 yılında ar-ge’ye 1 milyon avro yatırmışlar.
Türkiye’nin ilk 500 sanayi şirketinin kaçı bunu yapmıştır?
(2006 yılına ait görünür listede Tibet Makina yok.)
Örnek olduğu ikinci alan şu:
Herkesin yaptığı işi yapmanın karlı olmadığını düşünmüşler. Zor işleri tercih etmişler.
‘Ekonomi 101’ dersinde bize öğretmişlerdi: Ciklet fabrikası 1’e 200 kazanır, demir-çelik fabrikası 200’e 1 kazanır ve cikletsiz yapabilirsiniz ama demir-çeliksiz yapamazsınız. (Ek bilgi olarak, OYAKın denetimsiz militarist ekonomisitliğine karşıyım ama zorla da olsa, Erdemir’i almışlıklarına onay veriyorum. OYAKBANK’ın devredilmesine taraftardım, öyle de oldu.)
Örnek olduğu üçüncü alan şu:
Piyasadaki duruma göre, tek bir tür imalata yönelmişler.
Dünya’da rüzgar mili dişlisini yapan 20, savunma sanayii dişlisini yapan 5 firmadan biriymişler. Dolaylı satışları ile AB üyelerinin başlıcaları ve ABD, başlıca müşterileri olmuş.
Zayıf oldukları nokta ise şu:
Dişli işinin ana hammaddesi olan çelik yurtdışından geliyormuş. Gelişi 30 haftayı buluyormuş ve son birkaç senede fiyatlar çok yükselmiş.
(Kaynak: 29 Haziran 2008, Radikal, ‘Ege Ekonomi’ eki.)
Bize böyle 100-500 arasında kişi gerek. 30-40 yaş arasında olmaları makuldur. Kesinlikle, reel sektörde var olacaklar.
Batırılan 24 bankanın 10.000 şube müdürü değil. 200 ÇUŞ’un 2.000 Türk CEO’su değil. 50 milyar dolarlık servetle 50.000 kişi çalıştıranlar da değil. 1970’li yıllarda ar-ge yapmadıklarını itiraf edenler de değil.
Korkarım, bizim dolar yüz milyoneri kamburlar, kendi sanayisel kamburlarını atmak yerine, bu fabrikayı atıl (kambur) duruma getirmeyi yeğlerler. Geçmişte öyle yaptılar da, oradan biliyoruz.
(30 Haziran 2008)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder